Σαν μητέρα τριών αγοριών μπορώ να σας πω με σιγουριά πως οι κλασσικές ατάκες ‘Τα αγόρια είναι πιο ζωηρά από τα κορίτσια’ , ΄Αλήθεια πως αντέχεις με τρεις γιους;’, ‘Τα αγόρια είναι επιθετικά΄ και άλλες, δεν έχουν καμία υπόσταση.
Ναι, μεγαλώνω τρία αγόρια, τα οποία είναι απόλυτα συνεργάσιμα, καλοί μαθητές, στοργικοί και ευαίσθητοι. Πως γίνεται αυτό αναρωτιέστε;
Τα πράγματα είναι απλά. Τα παιδιά μας, αγόρια και κορίτσια, θα γίνουν αυτό που εμείς τους μαθαίνουμε μεσα από την καθημερινότητα. Αν στο αγόρι σας λέτε ‘Τα αγόρια δε κλαίνε’ θα μάθει να κρύβει τα συναισθηματα του. Αν ακούει συχνά την ατάκα ‘Αγόρι είσαι, βγάλτα πέρα μόνος σου’ θα γίνει επιθετικός. Αν πάλι δεν τον αγκαλιάζετε για να μη μαθαίνει τις αγκαλιές, δε θα γίνει ποτέ τρυφερός.
Έχω συναντήσει στο δρόμο κορίτσια επιθετικά, ατίθασα, προκλητικά.. Γιατί άραγε;
Αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι θέμα φύλου;
Τις απαντήσεις που τόσα χρόνια έψαχνα τις βρήκα στο βιβλίο ‘Δεν είναι κακό να κλαις’, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτό το φλέγον θέμα. Ένα βιβλίο για παιδιά που όμως έχει και σε εμάς πολλά να διδάξει. Ένα βιβλίο που δε πρέπει με τίποτα να λείπει από τη βιβλιοθήκη μας.
