Ένας οξύς πόνος χαμηλά στη κοιλιά με ξύπνησε. Άνοιξα τα μάτια μου, κοίταξα το ρολόι, η ώρα ήταν 1:30π.μ. Ανασηκώθηκα ελαφρώς και προσπάθησα να χαλαρώσω ώστε να περάσει. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα ο πόνος πέρασε και ξανα ξάπλωσα. Δε πέρασε 1 λεπτό και ο ίδιος οξύς πόνος, χαμηλά στη κοιλιά με έκανε να σηκωθώ για τα καλά από το κρεββάτι.

Ήταν ξημερώματα Σαββάτου, 2 Σεπτεμβρίου του 2017, ήμουν έγκυος στην 32η εβδομάδα και μόλις είχαμε βολευτεί στο καινούριο μας σπίτι στο Καρλόβασι Σάμου. Continue reading

Εμείς οι Έλληνες έχουμε μία ιδιαίτερη σχέση με τη θάλασσα. Και πως να μην έχουμε όταν ζούμε σε μία χώρα με εκατοντάδες νησιά, ατελείωτα χιλιόμετρα ακτών και ένα κλίμα που βοηθάει απόλυτα τον άνθρωπο να γίνει ένα με τη φύση! Continue reading

Από το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου περίμενα να έρθει αυτή η μέρα. Ο αρχικός λόγος ήταν ότι η αγαπημένη μου εποχή είναι η Άνοιξη και για μένα η εποχή αυτή έρχεται όταν αλλάζει η ώρα σε θερινή. Στη πορεία βέβαια προστέθηκε ακόμα μία αιτία. Σήμερα εγώ και η οικογένεια μου δε θα ήμασταν εδώ, στη Σάμο, στο σπίτι μας. Σήμερα, αν όλα πήγαιναν όπως τα είχαμε οργανώσει θα ήμασταν στην Αθήνα, θα βολτάραμε και τη Δευτέρα το πρωί θα πετούσαμε για Βιέννη, για το καθιερωμένο ετήσιο ταξιδάκι μας στο εξωτερικό. Τα πράγματα όμως δεν έγιναν όπως τα είχαμε  κανονίσει.. Continue reading

O Φλεβάρης και αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει,

Μα αν τύχει και θυμώσει μες το χιόνι θα μας χώσει!

Φεβρουάριος..

Ο τελευταίος χειμερινός μήνας. Πήρε το όνομα του από το λατινικό ρήμα februare, που σημαίνει εξαγνίζω, καθαιρώ.

Είναι ο πιο παρεξηγημένος από τα δώδεκα αδέλφια (τους 12 μήνες του χρόνου). Ο λαός για να δείξει την αντιπάθεια του τον λέει μικρό, κουτσό, κουτσοφλέβαρο, γκουζούκη (ατελή), κούντουρο (κολοβό), φλιάρη (χλιαρό), κ.α.

Continue reading

Είμαστε μία ανάσα από την αλλαγή του χρόνου και οι προετοιμασίες έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί.

Το μενού είναι έτοιμο για το πρώτο τραπέζι της νέας χρονιάς, τα ρούχα που θα φορέσουμε ήδη βρίσκονται κρεμασμένα  στη ντουλάπα, γούρια με το χαρακτηριστικό ‘2020’ είναι στολισμένα σε τουλάχιστον μία γωνιά του σπιτιού μας και οι ευχές μόλις το ρολόι χτυπήσει 00.00 θα ξεχυθούν σα χείμαρρος από το στόμα μας Continue reading

Να τα πούμε;;;;;

Αυτή τη μέρα δε θα τη ξεχάσω ποτέ!
Ξυπνήσαμε το πρωί, ντυθήκαμε, πήραν τα παιδιά (τα δύο μεγάλα) το τριγωνάκι και ένα κουμπάρα από κουτί caprice που φτιάξαμε το προηγούμενο βράδυ  και φύγαμε προς την πλατεία!! Continue reading

26 Οκτωβρίου σήμερα και γιορτάζεις..

Πολεμικά πλοία πλέουν στα νερά σου και ο κόσμος που έχει την τύχη να περπατά στη παραλία σου , τα χαζεύει σαν κάτι δεδομένο.

Ο Λευκός Πύργος στέκει εκεί, αγέρωχος στο πέρασμα των ετών, και περιμένει με καμάρι τη μεθαυριανή παρέλαση. Continue reading

Έχουν περάσει 13 χρόνια και όμως εμένα μου φαίνεται πως ήταν χθες..

11 / 10 /2006 ..

Η μέρα που σημάδεψε για τα καλά τη ζωή μου.

Η μέρα που είπα τελευταία φορά τη λέξη μαμά.

Η μέρα που όσο χρόνια και αν περάσουν θα θυμάμαι το κάθε συναίσθημα, την κάθε λέξη, το κάθε λεπτό.

Continue reading

Για κάποιους είναι απλά ένα μέρος στο χάρτη.. Για μένα όχι. Είναι πολύ περισσότερα.. Είναι αναμνήσεις, πρωτόγνωρα συναισθήματα, χαρούμενα πρόσωπα, ξενύχτια, έρωτας, φίλοι που έμειναν μέχρι σήμερα..  Στη Δράμα αποφάσισα να πάω στο επόμενο στάδιο της ζωής μου, να μείνω στο ίδιο σπίτι με έναν υπέροχο άνθρωπο, να κάνουμε οικογένεια, να προχωρήσουμε μαζί στη ζωή.. Εκεί γεννήσαμε το πρώτο μας παιδί..

Το μέρος αυτό ήταν η αρχή του πιο υπέροχου κεφαλαίου στη ζωή μου, το οποίο θα κλείσει όταν τα παιδιά πάρουν το δρόμο τους! Εμείς βέβαια θα συνεχίσουμε στο επόμενο, το οποίο σίγουρα θα έχει το δικό του ενδιαφέρον.. Continue reading