Πολύ πριν φτάσεις στη Σταυρούπολη Ξάνθης, τα μάτια σου θα χορτάσουν από τις μαγικές εικόνες της άγριας φύσης. Αν τώρα την επισκεφτείς φθινόπωρο, όπως εμείς, τα λαμπερά χρώματα δίνουν τη θέση τους σε ουδέτερες γήινες αποχρώσεις που χρυσαφίζουν.

Προσεγγίζοντας το γραφικό αυτό χωριό νιώσαμε την ανάλαφρη αύρα του να μας αγκαλιάζει. Μικρές παρέες απολάμβαναν ξέγνοιαστα τα καφεδάκια τους στην όμορφη πλατεία. Τα λιθόστρωτα στενάκια μας οδηγούσαν συνεχώς σε διάφορες ευχάριστες εκπλήξεις. Ένα άλογο ‘μάζευε’ ζέστη, ενώ συγχρόνως έτρωγε το χορταράκι του. Όμορφα παραδοσιακά κτίρια έστεκαν αγέρωχα στο πέρασμα του χρόνου, λες και καλωσόριζαν τους επισκέπτες. Παντού γύρω μας η φύση δημιουργούσε εικόνες που έμοιαζαν με πίνακες ζωγραφικής.

Ο παροδοσιακός ξενώνας του Παντελή ‘Το αρχοντικό’ ήταν χαμένος μέσα στα δέντρα, μας βοήθησε να τον ξεχωρίσουμε η ξύλινη ταμπέλα που βρισκόταν κρεμασμένη στη κεντρική είσοδο της αυλής.

Ο ξενώνας αποτελείται από δύο παραδοσιακά δίκλινα δωμάτια, το σαλόνι και την κουζίνα όπου οι επισκέπτες μπορούν να χαλαρώσουν απολαμβάνοντας ένα ωραίο ρόφημα μπροστά στο τζάκι και την σουίτα, όπου μέιναμε εμείς. Το κτίριο περιβαλλεται από μια ολάνθιστη αυλή σε επίπεδα όπου χαρούμενα γατάκια βολτάρουν ανενόχλητα και παίζουν με τους επισκέπτες.

Ο Παντελής μας υποδέχτηκε με λουκουμάκια τριαντάφυλλο για το καλωσόρισμα και χειροποίητη πρασόπιτα από τη μαμά του για την πεζοπορία που θα ακολουθούσε. Μας έδειξε το χώρο, τον οποίο είχε περιποιηθεί ιδιαιτέρως και μας κατατόπισε σχετικά με το που θα βρούμε ξύλα για το τζάκι αν χρειαστούμε έξτρα και όλα τα σχετικά. Όλη αυτή την ώρα τα παιδιά έπαιζαν με τα γατάκια και έτρεχαν στην όμορφη αυλή.

Μόλις βολέψαμε τα πράγματα μας, επιβιβαστήκαμε στα αυτοκίνητα και η εκδρομή μας ξεκίνησε. Κατευθυνθήκαμε προς το δασικό χωριό Ερύμανθου και τον καταρράκτη Λειβαδίτη. Παρκάραμε το αυτοκίνητο, αφού πρώτα κάναμε μία στάση στο αντάμωμα των Σαρακάτσανων, και ξεκινήσαμε μία ευχάριστη για όλους(ακόμα και για τα παιδιά) πεζοπορία που διήρκησε περίπου 4 ώρες μέσα στο παρθένο δάσος. Κάθε τόσο κάναμε στάσεις για να μας εξηγήσει ο Παντελής, ο οποίος είναι δασολόγος,  τα διάφορα χαρακτηριστικά των ψηλόκορμων οξιών, και όχι μόνο, που συναντούσαμε.

Ο καταρράκτης Λειβαδίτης με ύψος 40 μέτρων μας έκοψε την ανάσα. Ο ήχος των νερών όταν τον πλησιάζεις πραγματικά σε συναρπάζει. Μία πληροφορία που δε γνωρίζαμε είναι ότι ο καταρράκτης αυτός είναι ο μεγαλύτερος των Βαλκανίων!

Μερικές ακόμα στάσεις στην επιστροφή για να χαζέψουμε τα υπέροχα αγριολούλουδα που έχουν καταγραφεί στην περιοχή(σαν σύνολο στη Ροδόπη πάνω από 1000) και ξεκινήσαμε με σκοπό να επιστρέψουμε στο όμορφο χωριό.

Το βραδινό μας το φάγαμε στην πλατεία του χωριού, όπου υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα μαγαζάκια. Κάτι γρήγορο και ελαφρύ αναζητήσαμε καθώς δεν κρατιόμασταν να πάμε στον ξεννώνα μας για να ανάψουμε το τζάκι για να ξεκουραστούμε.

Το επόμενο πρωινό στην αυλή ήταν στρωμένο ένα ζηλευτό τραπέζι με όλα τα καλά του κόσμου. Θρακιώτικος τραχανάς, χωριάτικα αυγουλάκια, πιροσκί ζεστά που μόλις βγήκαν από το τηγάνι, σπιτικές μαρμελάδες ήταν μόνο μερικά από τα καλούδια που είχαμε την τύχη να δοκιμάσουμε. Το διήμερο μας στη περιοχή ολοκληρώθηκε με ένα μερακλίδικο καφεδάκι και την παρέα του Παντελή, ο οποίος μας έδωσε οδηγίες για τη σύνεχεια της εκδρομής μας και λεπτομέρειες σχετικά με το δρόμο που θα πέρναμε ώστε να φτάσουμε στο παρατηρητήριο του Νέστου.

Η εκδρομή μας ολοκληρώθηκε στο ‘μπαλκόνι’ αυτό από όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε τους Μαιανδρισμούς του Νέστου και όλο το νομό της Ξάνθης.

Μία μοναδική εκδρομή που απόλαυσε όλη η οικογένεια.

Περισσότερες πληροφορίες για τον υπέροχο ξενώνα θα βρείτε εδώ toarchontiko.gr