ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΗ ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΜΑΝΗ

Travelling Ανακαλύπτοντας την Ελλάδα

Δεν υπάρχει πιο μαγευτική εικόνα από τη Μανιάτικη γη ντυμένη στα φθινοπωρινά της. Ένας τόπος άγριος, λιτός. Το τοπίο αποτελείται κυρίως από πέτρα και νερό, τα οποία μπλέκονται μεταξύ τους και σε ταξιδεύουν σε μια άλλη εποχή. Τότε που ο άνθρωπος έπαιρνε από τη γη μόνο τα απαραίτητα για την επιβίωσή του και, εξαιτίας της προσφοράς της αυτής, τη σεβότανε, τη λάτρευε, την άφηνε να δημιουργεί θαύματα χωρίς να επεμβαίνει.

Η πρώτη μας στάση, λοιπόν, έγινε στο σπήλαιο του Διρού.

Ένα από τα μεγαλύτερα σπήλαια στην Ελλάδα και παλαιότερα στον κόσμο. Στο εσωτερικό του οποίου βρέθηκαν απολιθώματα ζώων 2 εκατομμυρίων ετών!

Αφού κόψαμε τα εισιτήρια μας, κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο του σπηλαίου, όπου μας έδωσαν σωσίβια και μας οδήγησαν στις βάρκες. Τα παιδιά ξετρελάθηκαν! Ακολουθήσαμε τη λιμναία διαδρομή και θαυμάσαμε τους σταλαχτίτες και τους σταλαγμίτες που χάνονταν μέσα στο νερό. Στη συνέχεια, βγήκαμε από τις βάρκες και περπατήσαμε το τελευταίο κομμάτι της χερσαίας διαδρομής.

Τα παιδιά είχαν απορίες σχετικά με το σπήλαιο, πόσο βαθύ είναι, πόσα εκατομμύρια χρόνια χρειάστηκαν για να δημιουργηθούν αυτοί οι σταλαχτίτες, ποιος το ανακάλυψε και πολλές ακόμα, γι αυτό και αποφασίσαμε να τους τις λύσουμε πίνοντας καφεδάκι στη γραφική Αρεόπολη.

Η Αρεόπολη, ένα παραδοσιακό χωριό, με πέτρινα σοκάκια, καλοδιατηρημένα πυργόσπιτα, πετρόχτιστα κτίρια, όμορφα καφέ και παραδοσιακά ταβερνάκια, που σε ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή. Περπατήσαμε στα σοκάκια της θαμπωμένοι από την ομορφιά της. Κάπου εκεί, σε κάποια στροφή, νόμιζες πως θα ανοίξει μια αυλόπορτα και θα βγουν πολεμιστές της Επανάστασης, με ρούχα εποχής και καρυοφύλλια.

Στο πολεμικό μουσείο, που φιλοξενείται στη περιοχή, είχαμε την ευκαιρία να δούμε χάρτες, φωτογραφίες εποχής, φύλλα εφημερίδων με άρθρα σχετικά με τα πολεμικά γεγονότα στη περιοχή της Μάνης, συλλογή όπλων από την Ελληνική Επανάσταση και πολλά ακόμα.

Η τελευταία μας στάση, έγινε στο Λιμένι, ένα παραθαλάσσιο χωριό, για φαγητό. Η απόσταση από την Αρεόπολη ήταν ελάχιστη, οπότε δε πρόλαβαν τα παιδιά να διαμαρτυρηθούν. Στα όμορφα ταβερνάκια, που βρίσκονταν ακριβώς μπροστά στη θάλασσα, απολαύσαμε φρέσκο ψαράκι και ντόπια μεζεδάκια.

Στη επιστροφή, κάναμε την καθιερωμένη στάση στα τουριστικά μαγαζάκια πάνω στο δρόμο, και αγοράσαμε χρωματιστά κεραμικά της περιοχής και τη Μανιάτικη σημαία της Επαναστάσεως.