Μαμά.
Τέσσερα γράμματα και άπειρα συναισθήματα πίσω από αυτή τη λέξη.
Έχω γράψει πολλά άρθρα για έρωτες, φίλους, καταστάσεις..αλλά ποτέ ένα για αυτήν.
Θέλω λοιπόν να της αφιερώσω αυτές τις λίγες γραμμές, αν και αξίζει πολλά παραπάνω από αυτό.
Μαμά, σε ευχαριστώ που με αντέχεις, με ανέχεσαι και παρά τα ελαττώματα μου με αγαπάς σαν τίποτα άλλο στον κόσμο, αυτά τα 19 χρόνια και κάτι μέρες…που υπάρχω στη ζωή σου!
Συγγνώμη για όλες τις φορές που σου φώναξα ή εκνευρίστηκα μαζί σου χωρίς να φταις, αλλά ακόμα και να έφταιγες, το ξέρω ότι όλα τα κανείς από αγάπη και πάντα θέλεις το καλύτερο για μένα.
Συγγνώμη για όλες τις φορές που έκανα του κεφαλιού μου ή άκουσα τις φιλές μου αντί να ακούσω εσένα, εσένα που με αγαπάς πιο πολύ από τον καθένα, δεν ξέρω τι σκεφτόμουν και τι θα σκέφτομαι…γιατί είμαι σίγουρη ότι θα το ξανακάνω!
Σε ευχαριστώ που είσαι κοντά μου, παρόλο που μένουμε πολύ μακριά και που όταν σε χρειαστώ θα είσαι εκεί να με ακούσεις και να με συμβουλέψεις παρόλο που εγώ όπως πάντα θα κάνω τα δικά μου.
Σε ευχαριστώ για όλα αυτά που μου έχεις προσφέρει εσύ και ο μπαμπάς και κυρίως για τον υπέροχο αδελφό που δεν θα είχα αν δεν ήσασταν εσείς…βασικά τώρα που το σκέφτομαι υπάρχω ακριβώς επειδή υπάρχετε εσείς και αποφασίσατε πως με θέλετε στη ζωή σας.
Αυτό το άρθρο όμως είναι για σένα! Για σένα που με κουβαλούσες 9 μήνες μέσα σου και που πολλές φορές ξέχναω ότι πολλά πράγματα στη ζωή σου τα κανείς για μένα, για να είμαι εδώ που είμαι και σε ευχαριστώ που με έχεις κάνει να είμαι αυτή που είμαι!
Μπορώ να γράφω ώρες για σένα και αν και τα πιο πολλά τα ξέρεις ήδη…πρέπει να τα ακούς καμία φόρα!
Στην προκείμενη να τα διαβάζεις! Μαζί με τόσους άλλους που θα διαβάσουν αυτό το άρθρο!
Ο μόνος τρόπος για να κλείσω είναι απλά 3 λέξεις:
Μαμά, σε αγαπώ.
